Tawerna

Do tawerny wkroczyła żwawym krokiem krągła kobieta, powiewając rudymi warkoczami. Odstąpcie moi drodzy, do takiego zadania potrzeba i krzepy i doświadczenia. Po czym wzięła Karę pod ramię nieznoszącym sprzeciwu gestem i pociągnęła w stronę skromnej, tawernianej łaźnie. Kath proszę zagrzej wody do kąpieli i z łaski swojej przynieś mi apteczkę. Resztę mam w sakwie. Powiedziała znikając na zapleczu.

To Karze przydałby się teraz alkohol na rozgrzanie - Uśmiechnęła się Kath - Niech jeden z was posprząta salę barową a inny kuchnię. Jak kuchnia będzie wyczyszczona to zadam o prowiant. Bo tak pić na pusty żołądek to się nie godzi... . Ja wstawię tą wodę i poszukam tej apteczki.

-Kara ma szczescie, juz go mialem tez go kominka wrzucic - paladyn, co wcale paladynsko nie wygladal, podszedl do baru i rzucil nan skorzany mieszek - Zrzuta na alko jest. Wlasnie wylazlem z tunelu przed przyjsciem tutaj, to chajs sie zgadza.
Poczym znalazl na zapleczu stara miotle, i wzial sie za zamiatanie.

Właśnie nie godzi się! Krzyknął obdartus po czym chwycił butlę z baru po czym pociągnął. Takie picie jest nie zdrowe! Wciąż grzmiał druid powoli wytaczając się z tawerny

Rudowłosa kobieta pokręciła głową, wyjęła z ręki Kary butelkę i odstawiła na miejsce po czym wypchnęła do łaźni i do wanny. Mocz się. Zawołaj mnie jak brud zacznie odmiękać. Wymaszerowała z łaźniIvor, musisz go rozebrać jak się odmoczy. Tego typu widoki to zbyt ciężki kaliber jak dla mnie.

- Ze jakto tak rozebrac? - paladyn zachlysna sie lykiem wina - Poczatek ery dopiero, jeszcze pancerzy z dosc duzo odbornoscia na toksyny nie wyprodukowali coby sie za takie cos zabrac!

Rzemieślnik zamyślił się, szorując blat baru. Miecz masz przecież na miejscu a taką jadowitą bestię to najlepiej na dystans trzymać. Wszyscy Ci tu ufamy, jeżeli chodzi o umiejętność szermierki. Uśmiechnął się pocieszająco do Kary.

-A jakby tak spróbować skruszyć na nim to "ubranie", może obeszło by się bez zbliżania...
Chwycił stołek i cisnął nim w Karę

- Jak skruszyc? Przeciez to wyglada jak zywa istota sama w sobie. Pewnie regeneruje sie szybciej niz trol. - paladyn pociagnal nosem i skrzywil sie.

Może jakieś egzorcyzmy na tym przeprowadzić? Wy, paladyni, znacie się na tym.
Oddalił się nieznacznie od niezidentyfikowanego obiektu.

Może Karę czymś popsikać? Czymś owadobójczym? Zarzuciła pomysłem Kath. Tylko na zewnątrz takie co, bo tu już wystarczająco brudno jest!

Niczym mnie nie psikać, z egzorcyzmów uznaję tylko spirytus więc sam sobie poradzę sobie! Odparł obdartus w przypływie godności. Idę wziąć... kąpiel, nie płaczcie jeżeli nie wrócę.

- No, to jednak byla boska interwencja, problem sam sie rozwiazal! - ucieszyl sie paladyn. - teraz by trzeba bylo ogarnac tu jakies nowe meble czy cos...

W tawernie nagle pojawil sie znikad czlowiek ubrany w lekka zbroje i z proca w reku. - A niech to szlag, i probuj tu walczyc z magami to Cie teleportuja... Zlodziej wtem zrozumial gdzie sie znajduje. Miejsce, ktorego nie odwiedzal og bardzo dlugiego czasu, miejsce w ktorym spedzil wiele ciekawych chwil, oraz miejsce ktorego sie bal - tawerna SK. - Aa... em... Witam moi mili. Troche sie tu zmienilo, ale twarze nadal te same... Ciekawi mnie czy ktos mnie jeszcze pamieta. Oh! Zaraz wracam, musze dorwac ta przekleta czarownice! Zlodziej wybiegl z tawerny w szybkim tempie i po chwili w rownie szybkim tempie wrocil z podpalonym kapturem AAAA! WODY, WODY!! NIENAWIDZE MAGOW!

- Ivor chlusnał na przybysza resztką wina
-Sorka, wody nie ma. - usprawiedliwił się - A pan panie zładziej to jakoś imienia nie zmienił czy coś? Bo twarz (avatar ) wydaje się znajoma, ale imienia nie poznaję.

- Alez Panie! Az takie ilosci wina macie, iz gotowi tracic na takie blahostki? Ale dziekuje mimo to, bo by mi z kaptura nic nie pozostalo.

Zlodziej byl bardzo wdzieczny za uratowanie mu jego ulubionego nakrycia glowy.

- A co do imienia, mozliwe iz mnie bardziej znasz pod nazwa Vothar, lub Avaltor. A tu w Waszej tawernie kiedys nazywano mnie Tarjei. Ja Ciebie Ivorze w miare dobrze kojarze, bylem tu u Was kilka lat temu, ba, nawet bylem jednym z bardziej aktywnych spammerow. Pamietam nawet jak powstal banner tego forum! Kara do dzis ma w opisie na impie zrobiony przeze mnie obrazek... Pamietam dalej Chikorite Phora, pamietam wielki rod Cillicow, pamietam ze kiedys nawet mielismy inny styl na forum... Czy tam nawet inne forum, troche bielsze! Za moich czasow gildie nazywaly sie "klany", pamietam czasy kiedy nie bylo woguli, czasy kiedy nie bylo polnocnej baszty, pamietam nawet stary dobry plac zaginionych, bo sie na nim niezle wzbogacalem! Ah, i oczywiscie farma statystyk w swiatyniach, kiedys byla o wiele prostsza niz teraz. Tansza, jesli mnie pamiec nie myli nie trzeba bylo czekac az ktos jakas postawi. Pamietam jak i Therion i Manc nadal logowali sie do gry, pamietam jak mnie trzy czwarte populacji impa mialo za jednego z najwiekszych frajerow i lamusow w grze... Etc. etc. moznaby tak wymieniac do jutra. Jesli sobie mnie przypomniales, to zakladam iz nie masz o mnie dobrych wspomnien. Niestety z przeszloscia nic nie zrobie, wiec pozostaje tylko upewnic sie ze przyszlosc bedzie pozytywna.

O patrz! Nawet w radzie kiedys bylem! Haaa, patrzcie:

https://sk-forum.forumpolish.com/t569-wybory-do-rady

Rzekl zlodziej, po czym podszedl do jednego rogu tawerny, i dwoma zwinnymi ruchami otworzyl sejf, o ktorym nikt nie wiedzial, i ktorego nikt nie ruszal od wielu lat. W sejfie stala magiczna taca, z wypisanymi nazwami wszystkich herbatek swiata. Wystarczalo dotknac jedna z nazw, i automatycznie pojawial sie kubek zaparzonej juz herbatki.

- Ktos ma ochote? Calkowicie zapomnialem ze to tutaj lezalo!

Drzwi karczmy otworzyły się z hukiem, niewiele brakowało, żeby wypadły ze starych już zawiasów. Po chwili weszła do środka kobieta w granatowym płaszczu i z założonym kapturem na głowie. Ciężko było rozpoznać kim jest, ponieważ z kaptura wystawało jedynie tylko parę kosmyków jej świecących się, brązowych włosów. Świeciły się one od rosy, ponieważ osadziły się one przez to, że kobieta maszerowała całą noc, cały poranek, bo pomyliła drogę.
-Och! Witam! -  Przywitała się po czym pomknęła do najciemniejszego stolika w całej tawernie. Gdy do niego doszła zdjęła swój płaszcz i kaptur spod którego wypadły wręcz jej długie po pas włosy.
-I znów bym zapomniała... W tym momencie kobieta zagwizdała i do karczmy wleciał wielki orzeł, który usiadł na ramieniu druidki. Ruszyła ona po tym ręką i drzwi od karczmy się zamknęły.
-Gdzieś Ty się włóczył malutki? Dziewczyna podrapała po szyi swoje zwierzę po czym wyciągnęła mu z kieszeni padłą już mysz, orzeł rzucił się z zamiłowaniem i rozrywał na kawałki myszkę.

-Nic tu się nie zmieniło widzę, o nawet znajome twarze są... Karczmarzu! Sok z borówek poproszę! Po tych słowach na stoliku kobiety, znikąd, znalazła się świeca, kobieta ledwo zbliżyła rękę do świecy, a ta się odpaliła i można było w końcu zauważyć kim jest druidka. Była to Angelique, na jej twarzy jawiła się poważna mina, a jej zielone oczy wpatrywały się w obrazy zawieszone na ścianach tawerny.

Zlodziejowi krew odplynela z twarzy gdy zobaczyl kto wlasnie wszedl do tawerny.
- TYYYYYYY DRUIDZIE! JAK SMIESZ PODPALAC MOJ KAPTUR! Krzyknal zlodziej, po czym cisnal w druda mizerykordia rzucajac nia z drugiego konca karczmy. Oczywiscie nie trafil, bo byl oferma losu, mizerykordia wbila sie w sciane tawerny i tam pozostala.
- Kiedys sie na Tobie odegram! Nie do wiary ze nalezymy do tej samej gildi! Jednak za dlugo mnie tu nie bylo. Rzekl zlodziej, ukrywajac ze wstydu twarz pod lekko przypalonym kapturem.

-Jeszcze Ciebie mi tu brakowało ! Spróbuj jeszcze raz tknąć mojego pupila, to teraz Cię całego podpalę! Ale cały już z tego nie wyjdziesz. Powiedziała ze spokojem w głosie druidka, po czym łyknęła zamawiany przez nią wcześniej wywar.

Zlodziej idac po mizerykordie dzgnal lekko druidke palcem w bok.
- Pyc.
Po czym szybko zwial z powrotem do swojego rogu.

Druidka ruszyła ręką w górę i w dół i mizerykordia znalazła się blisko gardła młodego złodzieja
-Czy Ty sobie młody człowieku na zbyt wiele nie pozwalasz ?
Orzeł zerwał się i poleciał w stronę złodzieja, miał on już naszykowane szpony, skierowane w stronę oczu złodzieja
-ZOSTAW GO! CZY JA POZWOLIŁAM CI RUSZYĆ SIĘ Z TWOJEGO MIEJSCA? krzyknęła zdenerwowana druidka, orzeł zawracając zdążył tylko lekko zahaczyć włosy młodego człowieka skrzydłem, po powrocie posłusznie usiadł na oparciu krzesła, które stało obok druidki
-Żeby ostatni raz mi to było, bo będziesz jadł owoce nimarisu zamiast mięsa ! Powiedziała druidka do zwierzęcia

Phi, jesli myslisz ze sie Ciebie boje, to jestes w bledzie. To samo tyczy sie Twojego ptaszka. Zlodziej zlapal mizerykordie za ostrze. Czar druidki od razu zniknal, i zlodziej mogl w spokoju schowac bron.
- Pewnie sie zastanawiasz czemu mnie nie pocielo. To nie jest zwykla bron. Wykuta przez lesnych elfow z lasu Taur-Im Duinath, na zyczenie wlasciciela ignoruje oraz zatrzmuje wszelka magie skierowana w jej strone. Bron ta, zahartowana elficka magia nigdy nie potnie jej wlasciciela, jest to bron niszczyciela magow, przekazywana od pokolen w rodzie Shi. Chodza plotki iz to wlasnie tym kawalkiem metalu, przodkowie mojego rodu zabijali Bogow. A co do Twojego orzelka... druid spojrzal na ptaszysko z usmiechem - Jest za wolny zeby mnie trafic. Jest coraz starszy, i przez wiele miesiecy nie widzial dobrego treningu. Wiec nie poczuwaj sie za bardzo, Druidko, to ze Ci odpuszczam i pozwalam podpalac kawalek mojego kaptura, nie znaczy ze nie potrafilbym Cie pociac gdybym musial. Zlodziej przysiadl sie tuz obok Druidki, patrzac jej prosto w oczy z usmiechem
- Avaltor jestem, milo mi Cie poznac! Rzekl, po czym szybko zwinal sie z tawerny - nadszedl czas na jego codzienny trening.

- No tak, gdyby on tylko wiedział, że ten orzeł jest młody, trenowany co dzień... Ech nigdy ten złodziej nie zrozumie, że nawet mój zwierzak byłby w stanie go pokonać... A co dopiero ja... ale no cóż...

Druidka wyciągnęła z płaszczu świeże owoce Himeri i zaczęła je jeść.

Aaaaaa, a tak dobrze się zapowiadało. Kowal właśnie zdał sobie sprawę, że tawerna bez burdy co jakiś czas, to nie tawerna. Swoją drogą... Kara już chyba nie wróci, coś długo go nie ma. Chlip. Pewnie się rozpuścił, biedaczek...

- Ah, Vothar, not tak, witamy z powrotem na pokładzie - ucieszył się Ivor