Tawerna

Pacanie nie jest aż takie złe, ale lepiej nie będę Cię o tym przekonywała... - zamyśliła się Xsani - możesz za to mnie przytulić - powiedziała z uśmiechem - Hmmm... właściwie to nie wiem... - Wzruszyła ramionami - Ale skoro nie ma nikogo kto nas mógłby obsłużyć same chyba musimy... Najwyżej ktoś będzie musiał mnie pacnąć za karę - Powiedziała... po czym otworzyła kopniakiem drzwi do piwniczki - No to co schodzimy? - Z szerokim uśmiechem odwróciła się w stronę Luci

Schodzimy! powiedziała z uśmiechem Lucynka po czym objęła Xsani i przytuliła ją mocno do siebie głaszcząc po głowie, a na koniec ucałowała ją w czoło. hej hej kielicha nalej... zanuciła Lucynka ze śmiechem

Ojej Luci! Jesteś taka milutka - uśmiechnęła się Xsani i wtuliła się w Luci - No to schodzimy... - przekroczyła próg piwniczki i "ostrożnie" zaczęła schodzić po schodach mocno wdychając i delektując się otaczającym ją powietrzem

Lubie być milutka - Lucynka wyszczerzyła zęby w szerokim uśmiechu - To był ciężki tydzień, myślę, że ten trunek naprawdę dobrze mi zrobi. A mam tu jeszcze coś pysznego, może masz ochote spróbować - suszone w cukrze plasterki pigwy? - Lucynka podsunęła Xsanii pergaminowy woreczek pachnący na pół kwaśno na pół słodko.

We wrotach karczmy pojawiła się znana postać starym i poczciwym Strażnikom (młodzi no cóż mogą nie znać tego "wariata")- Witajcie Przyjaciele - rzekł Ossir. Długo mnie tu nie było...w Waszych skromnych progach - mówił witając się ze Strażnikami. Jednak był tak zmęczony przygodami, które przeżył. Nie zdążył nawet spocząć na swoim ulubionym miejscu. Osuwając się uderzył głową w stół i zacząć mamrotać pod nosem bardzo nie zrozumiale.

Lucynka odwróciła się prędko poruszona hałasem na górze i szybko wyjęła sztyletCo to było? Jakaś rozróba? Lepiej tu zostań Xsanii, pójdę zobaczyć co się stało. Powiedziawszy to popędziła w górę schodów do głównej izby A co to u licha za denat tam poleguje koło stołu? Zwróciła się do strażników i podeszła do mamroczącego gościa. Przecież to.... Twarz Lucynki na moment stężała w skupieniu. Po chwili pojawiło się zdziwienie by wreszcie ustąpić miejsca szerokiemu uśmiechowi. Oss!!!! Na gnijące smocze łajno co Ty tu robisz? Wieki Cię nie widziałam!!!Lucynka rzuciła się w kierunku mężczyzny i zbierając go z podłogi próbowała go doprowadzić do świadomości. Xsanii dawaj tu prędko tego rumu!!!Krzyknęła w stronę schodów.

- Rum, nie... bo słaby - wydusił z siebie, odzyskując świadomość. Jednak na długo jej nie odzyskał

- O masz ci los, jeszcze wymagania ma! Lucynka uśmiechnęła się półgębkiem i sięgnęła za pazuchę. - To Ci przepali kiszki jak należy. Bimber mojego dziadka. Hehe, połączenie niemal czystego alkoholu i ognia. Zaśmiała się nieco złośliwie Lucynka i wlała solidną porcję w rozchylone usta leżącego na jej kolanach mężczyzny

- Ooo tak, dobry trunek. - podróżnik Ossir zaczął wracać do siebie. - Muszę Ci przyznać Luci... - kontynuował kiedy mgła zniknęła mu z oczu - ... że prawie dorównuje krasnoludzkiej przepalance popadł w chwilę zadumy taak, krasnoludy mają naprawdę mocne i przednie trunki. Dość już mojego marudzenia. Wybacz mi kochana moje złe zachowanie, a teraz pozwól, że przywitam się z Tobą, tak jak powinien zrobić to prawdziwy mężczyzna. - wstał i chwycił delikatnie dłoń Lucy, po czym ucałował ją. - A Ty tak tutaj sama spędzasz czas w karczmie? zapytał zdumiony, gdyż wchodząc wydawało mu się, że jest tutaj pełno gildiowiczów

- Nie sama, Xsanii jest na schodkach do spiżarni. Powiedziała Lucynka rumieniąc się lekko - Ale jak widzisz nikogo poza nami tu nie ma. Nawet karczmarza, więc planowałyśmy się obsłużyć się same. To mówiąc wysunęła język i mrugnęła okiem do Ossira - A co się z resztą dzieje ciężko powiedzieć, jedni wojują sami ze sobą, inni trzepią pierzyny z okazji wiosny, a jeszcze inna część opowiada coś o czymś co nazywają "maturą" To mówiąc Lucynka ściszyła głos do szeptu. - Nie wiem co to, ale mówią o tym z przerażeniem więc pewno jaki potwór zza 7 góry albo co...

W ciemnościach alkoholowej piwniczki trudno się było Xsani połapać co tak właściwie jest jej upragnionym rumem... Szukała go i szukała... Kilka razy sprawdzić też musiała czy to na pewno aby nie jest rum... Ale pech chciał, że nic nim nie było... Aż w końcu znalazła pięknych kilka beczek pełnych tego nieziemskiego płynu... Zaczęła szarpać się z jedną... Przewróciła ją i zaczęła toczyć w kierunku światła, potykając się przy okazji o własne nogi w ciemnościach... Wreszcie... dotarła do schodków... Podniosła lekko beczkę i po kolei po jednym schodku zaczęła ją wnosić na górę... Zmęczona i skoncentrowana jedynie na taszczeniu tego ciężkiego cholerstwa nawet nie zauważyła Ossir'a, który pojawił się w tawernie... Dotoczyła beczkę pod nogi Lucynki mamrocząc przeprosiny i to że aż tak długo jej to zeszło... Gdy tylko podniosła oczy zauważyła nowo przybyłego i swoim tulaśnym zwyczajem rzuciła mu się bezceremonialnie na szyję... - Dzień dobry Ossirze! - wykrzyknęła - Dawno Cię tu nie widziałam - po czym namyśliła się - Przydało by się coś innego chyba by uczcić Twój powrót, ale ja już nie schodzę w tą przeklętą otchłań już więcej sama - mówiąc to wskazała palcem na piwniczkę

-Och, witaj - rzekł Oss podnosząc Xsani najwyżej jak tylko mógł, zakręcił się energicznie kilka razy w kółko. Mało brakowało, a skutek ów powitania mógłby się skończyć tragicznie, ponieważ stary druh nie odzyskał w pełni sił. Jednakże wszystko skończyło się szczęśliwie. Przywitawszy się z drugą strażniczką, będącą w karczmie spojrzał na schodki prowadzące do piwnicy. - Moja droga z tego co pamiętam, to w tej piwniczce nie jest bezpiecznie. Kto wie co za paskudztwo może się tam czaić? - zerkał na twarze strażniczek, czy rozumieją o czym to mówi - Cóż skoro nie ma tutaj karczmarza, który powinien umilać czas stałym gościom, ktoś musi tam zejść i sprawdzić jakie tajemnice skrywa ciemny magazynek. - podszedł do schodków, przystanął na chwilę i posłał uśmiech do kobiety próbujących dostać się do zawartości beczki, którą to Xsani wytargała z magazynku - Idziecie ze mną?

Xsani, która mimo zawrotów głowy spowodowanych powitaniem z Ossirem, dobierała się do beczki z rumem... zaczęła szybko kalkulować korzyści jakie może przynieść kolejna wyprawa w ciemności piwniczki... Nie namyślając się długo zostawiła swoją zdobycz i podbiegła radośnie do Ossira... - No to na co czekam? Chodź Luci z nami! - wykrzyknęła

Lucynka spojrzała najpierw na Ossira, potem na Xsani, następnie na beczkę z rumem a potem znów na Xsani i powiedziała z niewinnym uśmiechem: Nie nie, to idźcie we dwoje, ja przypilnuję tej beczułki tutaj...

- No cóż, skoro Lucy nie chce iść z nami i nie stanąć oko w oko z tajemniczą przygodą, którą skrywa piwniczka - powiedział Ossir do Xsani chcąc, aby Lucynka udała się z nimi w mroczne, ciemne, chłodne i tajemnicze podziemia. - Sądzę jednak, że przed zejściem na dół powinniśmy się przygotować - mówiąc to Oss udał się za bar chcąc znaleźć kilka piw i zakąsek.

Jego kroki zadudnily w pustym korytarzu. Szedl ostroznie, powoli, delektujac sie jakby kazdym kolejnym stuknieciem obcasa.
Korytarz byl ciemny, niewiele swiatla wpadalo przez okna pokryte gruba warstwa starego brudu by pasc na nieznany material jego egzotycznego plaszcza. Dawno go tu nie bylo, niegdysiejszy ubior z Vackell rozpadl sie do tego czasu.
Skierowal swoje kroki w dobrze znane miejsce. Drzwi pokryte byly pajeczyna, rozmiar ktorej wzbudzal respekt.
- Pajaki. Pewnie jeszcze wielkie. Super - westchnal i wyciagnal cygaro ze srebrnego pudelka przy pasie. Znalazl tez zapalke, ktora odpalil pocierajac o sciane. Wlozyl cygaro do ust i przylozyl do niego plomien.
- No tak, jak to sie znowu robilo - mruknal i wypuszczajac dym zlozyl palce lewej reki w gest. Blekitny plomien ktory z niej wystrzelil zarlocznie pochlonal pajeczyne. I o maly wlos nie przeniosl sie na stary, zniszczony dywan w korytarzu, lecz wedrowiec zdeptral go butem z czarnej skory.
- No i anachroidy zdychaja z klasa - siegnal po klamke. Zamkniete. Szarpnal drzwi mocniej. Chyba cos sie zacielo.Podrapal sie po brodzie szukajac dawno zapomnianych slow i gestow. Kiedys, dawno temu, potrafil duzo wiecej niz rozwalic drzwi zakleciem. Dzis tez jakos sie udalo, mimo ze za trzecia proba. No i coz, troche przedobrzyl gdyz drzwi wywalone z zawiasow rozpieprzyly sie kompletnie o sciane na przeciwko...

Powoli wkroczyl do pomieszczenia. Widac, ze podczas jego nieobecnosci pajaki przejely to miejsce, z wielkim upodobaniem zajmujac pusty klominek. Jako, ze zimno bylo ciagle wczesna wiosna, postanowil, ze ich nowy dom dlugo nie przetrwa. Wrzucil kawalki rozwalonych drzwi miedzy pajeczyny i jeszcze raz przywolal blekitny plomien. Wkrotce w kominu chuczalo od ognia.

On tymczasem szperal za barem. Gdzies na polce znalaz ciagle pelna, okurzona butelke... czegos. Niewiele myslac wyszarpal korek zebami i pociagna lyk. Wino. Nawet nie najgorsze.

Na podlodze znalazl tabliczke, ktora kiedys wisiala nad barem. Wytarl ja rekawem plaszcza.
Po tym jak jeden ze stolow zlamal sie pod nim gdy probowal ja podwiesic (coz, wiecej opalu), w koncu udalo mu sie teo dokonac wdrapujac sie na stary fotel. Dumny zeskoczyl na podloge, zaciagnal sie cygarem i lyknal z butelki.
- No, prawie jak za starych czasow - usmiechna sie lekko. Tawerna "Pod Pożółkłą Księgą" wznowila dzialalnosc.

Huhu, przydałaby się odrobina kobiecej ręki, powiedziałbym. Kowal, który samym swoim wyglądem zaprzeczał swojemu fachowi- młody, chudy, ze zwichrowanymi włosami- doskonale pasował do rpg'owego opisu rzemieślnika 1 lvl. Teraz przynajmniej nazwa pasuje do tawerny, chociaż nie wiem czy na rzecz klimatu warto posuwać się tak daleko. Na wpół do siebie, na wpół do znajomego jegomościa kontynuował swój wywód. Zanurkował za bar i po chwili głośnych stuknięć oraz dźwięków tłuczonego szkła wyłonił się z butelką i pokaźnym wiankiem z pajęczyny na głowie. Zaczął rozglądać się w poszukiwaniu zdatnego do użycia siedzenia, co okazało się trudniejsze niż się wydawało.

Kath weszła do Tawerny niosąc wiadro z płynami do czyszczenia w środku.  
-Kto pomoże mi przy sprzątaniu, ten dostanie potem pyszny kawałek sernika. Trzeba też kogoś wysłać by zakupił nowy zapas napojów i alkoholi. Może któryś z Was? - Kath zapytała z nadzieją w głosie, po czym zakasała rękawy i zaczęła porządki.

Do karczmy wpadł nieźle zbudowany acz szczupły młokos w stroju bardziej przypominającym klauna niż drwala za którego się uważał.
-Kto alkohol? Co alkohol? Ja się na alkohol piszę!
Gdy znajomi wytłumaczyli mu w co się wpakował rzekł:
Niech to niedźwiedźżuk świśnie, ale cóż: słowo się rzekło...
Tymi słowy kończąc wypowiedź poszedł po alkohol do najbliższej bimbrowni

No to chyba tyleśmy go widzieli... Przybędzie nam alkoholu tak, jak pieniędzy Zabłockiemu na mydle. O ile w ogóle wyjdzie z stamtąd, to na pewno po drodze sporo ubędzie. Dał się zauważyć chwilowy błysk w oku, zerknięcie na ubywający trunek w naczyniu, po czym nastąpiło gwałtowne kaszlnięcie. Ale nie można człowieka samego zostawić, skoro miałby sam... się.. ten... no... zgubić, albo po drodze potłuc bagaż... Zaraz wracam!

I minęli się w drzwiach, bo młody znów wrócił i krzyczał od drzwi:
-A pieniądze skąd mam wziąć skoro ja nie mam jeszcze siekiery, to nie zarabiam!
Powiedział z wyrzutem i stanął za ladą w oczekiwaniu na zrzutę.
W tak zwanym międzyczasie znalazł jeszcze jakiś trunek, od którego dało się czuć procenty ale nie wiadomo z czego wynikały: z procesu produkcji czy z czasu jaki słoik przeleżał w piwnicy, i polał wszystkim wątpliwego pochodzenia alkohol w nie pierwszej świeżości szkło.
-Przed pracą trzeba się do niej zagrzać trochę!

Kowal... w sumie kowalik... westchnął ze smutkiem i przyjął trunek. Dużo to ja finansowo nie pomogę, też nowy w interesie jestem. Pomogę przy sprzątaniu w takim razie. Zajmę się barem- widziałem tam chyba poprzedniego barmana,więc sądzę, że Kath ten widok by nie ucieszył.

Co to za harmider?! Zaczął wyć do tej pory pomijany tumult ubrań i brudu pozostawiony samemu sobie w rogu karczmy
To jest porządne miejsce! Nie dla byle łazęg, jak wy. Tu hen wstecz schodzili się naprawdę... wyjątkowi ludzie, tak... wyjątkowiosobnik wyraźnie smakował to słowo po czym po raz pierwszy spojrzał na zebranych
Kathalia?! Fo... Fodoric? Ivor? Ataros?! Co wy tu robicie?! To naprawdę wy?
Ja... Ja... głos był coraz mniej spokojny tęskniłem!
Nie poznajecie mnie? To ja Kara. Nie bardzo było co poznawać po prawdzie, dawniej zawsze gładko ogolony, ubrany w drogie ubrania Kara był jednym z lepiej sytuowanych istot w Vackell, a teraz? Szalone spojrzenie, kilka drobnych blizn i jedna ropiejąca rana, włosy przetłuszczone splątane i w nie ładzie i ten zapach. Chyba jedyne co pozostało z tego kim był kiedyś to uśmiech...

-AAAAAAA! Yeti atakuje!!!Zaczął okładać mówiącą stertę szmat inną szmatą do póki nie znalazł nogi od krzesła którą zdążył roztrzaskać na punkcie z którego głos dochodził i znów bez zastanowienia tłukł szmatą.
Gdy w końcu do niego dotarło kto to mógł być, znalazły się pieniądze na alkohol i szybciutko przyniósł gąsiorek siwuchy i wiadro wody którymi w takiej kolejności oblał mówiące szmaty i wtedy ich oczu ukazało się  coś na kształt człowieka, a nawet Kary.
-Nie będę przepraszał boś mnie wystraszył. Poproś Kath, może Cię opatrzy.

Może najpierw umyć? Dziwnie tak jakoś opatrywać brud... Zmierzył Karę spojrzeniem. Nie bój się nic Kath, będziemy Cię ubezpieczać, nie zrobi nic dziwnego.